Ultreia 64 – december 2016

Van de redactie

Een aantal jaren geleden deed de gevoelstemperatuur haar intrede bij het weerbericht. Tot dan was temperatuur altijd een absoluut gegeven geweest, maar het KNMI had besloten dat -3 graden Celsius beduidend anders aanvoelde als er ook sprake was van wind, ijzel of andere onaangename bijkomstigheden. Vervolgens werd je dan door de weerman naar buiten gestuurd met een gevoelstemperatuur van -10. Alsof het nog niet koud genoeg was.

Tussen de wijngaarden op de route vanaf Vézelay bedachten mijn wandelmaat en ik een soortgelijk fenomeen. Het was tegen vijven, nog bloedheet, we waren moe, er was nagenoeg geen schaduw en we moesten nog een stuk. Onaangename bijkomstigheden, dus we introduceerden daarom de ‘gevoelsafstand’: absoluut was het nog maar vier kilometer, maar het voelde als zo vér. Zo makkelijk als die kilometers op een frisse ochtend onder je schoenen verdwijnen, zo lastig kunnen ze aan het eind van een etappe zijn. De gevoelsafstand van die resterende vier kilometer was dus duidelijk tien. Minstens.

Daarna was het extra fijn in de herberg. Lekker binnen. Douchen, kleren wassen, een glas en verder niets anders te doen dan intens tevreden zijn.

En nu is het december: voor menigeen tijd om binnen te zitten. Daarom een Ultreia met veel activiteiten om de camino binnen te beleven: luisteren naar belevenissen en theorieën, lezen over wat anderen meemaakten, luisteren naar een koor, of zelf zingen in een koor. Kies maar. En heb het fijn binnen.

Ria Meinema