Vicarie

Oorspronkelijk was de vicarie in de Middeleeuwen een “stichting” naar kerkelijk en wereldlijk recht. Het stichtingsvermogen en de opbrengsten werden aangewend om een priester (vicaris) te onderhouden. Daarvoor werden missen opgedragen om bepaalde heiligen te gedenken. De inkomsten van zo’n vicarie gingen naar de vicaris, die dan als “beheerder” van de aan hem toegewezen goederen optrad. De vicaris kon hierdoor optreden als rechtmatige vertegenwoordiger. Vanaf de Reformatie vielen de vicarieën geheel onder het wereldlijk recht.

De vicarie van de heilige apostel Jacobus of Lutteke-Vicarie was een van de elf vicarieën, die in de loop van de 15e en 16e eeuw in de Grote of Sint Nicolaaskerk te Elburg waren gesticht. Priester Bernardus Lutteke was de stichter en vicaris. Van vier van de vele altaren zijn de stichtingsbrieven bewaard gebleven, waaronder die van H. Jacobus de Meerdere van 22 maart 1484. De originele stichtingsbrief is in het Streekarchivariaat Noordwest Veluwe te Elburg. Op de linker foto ziet u een kopie van die stichtingsbrief.

Op de rechter foto ziet men de kapel met een inwijdingskruis, waarin het altaar in relatie tot de apostel Jacobus de Meerdere gestaan heeft.