Uit de redactie: Een dag in het leven van een pelgrim op weg naar Santiago

Camino Portugués – 13 juli 2019 – Azambuja naar Santarèm (33,0 km)

De eerste dag 30 km! En ik heb het gehaald! Vanochtend vertrokken de fietsers alweer om 5:30 en ze hadden zoveel licht … Gelukkig had ik wel redelijk geslapen, dus om 6:00 stapte ik ook maar uit bed. Ik vroeg me af of we weer met z’n drieën zouden lopen, maar ik was eerder ingepakt, dus ik vertrok alvast. Ik wist dat ik ver moest lopen, en ’s ochtends is het altijd nog zo lekker koud! Ik haalde al gauw de Italiaanse familie in en de Franse vader en zoon. Het landschap was mooier dan gisteren, veel mais en nog meer groen. De eerste 10 km naar het dorpje gingen goed en voor ik het wist lagen de andere dorpjes ook achter me en liep ik op het stuk van 13,5 km zonder dorpjes of bewoonde wereld. Net daarvoor was ik een oud mannetje op een bankje tegengekomen die me zuurtjes aanbood en me wees op de wc’s! De 13,5 km werden hoe langer, hoe zwaarder … Ook werd het steeds heter, dus ik was blij toen ik eindelijk weer een dorpje bereikte! Vanaf daar nog een zware klim de stad in (30 °C, zo heet!) en een zoektocht naar de herberg. Die vond ik gelukkig en ik kwam er voor 14:00 aan. Ik heb eerst even lekker gedoucht, de was gedaan en in de tuin van de herberg gezeten. Toen kwam zomaar Luis (uit Argentinië) aan! Er stond een tafeltennistafel, dus we hebben even gespeeld, wat erg gezellig was. Het werd al laat, dus ik ging op zoek naar een supermarkt en heb een beetje door de stad gewandeld. Ik kwam een andere pelgrim tegen die nogal zoekend rondkeek. Toen ik vroeg of hij een herberg zocht, antwoordde hij dat hij aan het oefenen was om de Camino andersom te lopen, zo grappig! Daarna kwam ik Luis en Ivan (uit Italië) weer tegen en met Ivan besloot ik een enorme pizza eten. Ik deelde de kamer maar met één Oostenrijks meisje, dus ik verwacht geen gesnurk vannacht 😉

Camino Portugués – 14 juli 2019 – Santarèm naar Golegã (30,7 km)

Weer een dag meer dan 30 km gelopen! Vanochtend werd ik wakker, ik had zo lekker geslapen! Beatrix (zo bleek ze dus te heten) verdween om 5:45, dus daarna kwam ik uit bed. Er was een ontbijt in de herberg, heel fijn. Toen ik weg wilde gaan, stond Ivan ook op het punt om te vertrekken. We liepen samen en gingen nog eerst even langs de Portas do Sol, een bijzondere tuin met heel mooi uitzicht. Of nouja, dat schijnt, want toen wij er kwamen, was het nog gesloten … Dus toen gingen we maar op zoek naar de uitgang van de stad, wat ook nog een hele uitdaging bleek 😉 Uiteindelijk vonden we een klein trapje en belandden vervolgens verkeerd. Niet veel later kwam Luis er ook aan. Bleek dat we echt verkeerd waren gelopen en een heel stuk terug moesten … Maar gelukkig viel het mee en snel zagen we weer de gele pijlen. Ivan had last van zijn voet en schouders, dus besloot even te stoppen. Luis en ik liepensamen verder, langs mais, wegen en af en toe moesten we even sprinten door de sprinklers. De laatste paar uur hadden we het wel zwaar, maar om 13:30 waren we er al! We gingen op zoek naar een herberg, en wat voor een! Gelukkig mochten we al naar binnen, en zo luxe allemaal! Hier kunnen we wel koken 🙂 Niet veel later kwam Ivan aan, en het Canadese stel zag ik. Verder is er helemaal niemand, er zijn niet veel mensen onderweg. Toen ik aankwam heb ik lekker gedoucht, de rest viel in slaap, dus ik wacht nog even met een supermarkt zoeken. Vanavond ga ik even kijken waar ik de komende dagen heen ga lopen!