“Open hand”

Laat je hand niet knijpen,
om klampend vast te houden
aan alles wat je koestert.
Geef het licht en horizon.

In een gebalde vuist
zoekt het fijne zand
een uitweg door je vingers
Glipt ongedwongen weg.

Maar op je open hand
zal juist veel blijven liggen
op enkele lieve dingen na:
De korrels voor de wind

Je pad, al je stappen
pijnlijk in het lange gaan
worden tot een lichtend spoor:
de zachte krachten winnen

Ga open als een schelp
en laat jezelf maar binnen
Vindt de rust van de woestijn
Zoek daar dan pelgrim, zoek!

Liefde vraagt een inwijding
voor het intens ontmoeten
wat kwetsbaar en van waarde is
En soms ook zere voeten

Cees