Interview: “Een verkwikking voor de ziel”

Alweer een aantal jaar geleden ging Arte (27) voor het eerst op weg naar Santiago de Compostela. Hij volgde de Camino Portugués van Porto naar Santiago. Samen met zijn vrouw is hij teruggegaan om de Camino Francés te lopen vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port en later ook het stuk van Lissabon naar Porto. De eerste keer dat hij vertrok, was het als onderdeel van zijn studie theologie en ging hij samen met een aantal anderen. Arte is een echt gezelschapsmens, dus hij vond het ook leuk om samen met anderen onderweg te zijn. Toch hoef je dan niet bang te zijn om alleen te gaan, want onderweg zijn ook genoeg andere pelgrims om te ontmoeten en mee op te trekken.

Ze liepen zo’n 25 kilometer per dag, meestal volgden ze een boekje. ‘s Avonds sliepen ze in één van de herbergen langs de route. Het voordeel van een pelgrimstocht naar Santiago is dat de infrastructuur al daar is. De voorzieningen zijn er, en niemand zal gek opkijken als je met een grote rugzak voorbij wandelt. Natuurlijk zijn er wel routes waar minder pelgrims te vinden zijn, bijvoorbeeld de Camino Portugués.

Wat betreft uitrusting, ging Arte op zijn eerste Camino op pad met een kleine Eastpak en sportschoenen. Hoewel ze geluk hadden met het weer, is er eigenlijk veel wat je thuis kan laten. Daarom is zijn advies om vooral niet te veel mee te nemen en je vooral niet tegen te laten houden.

Er zijn natuurlijk allerlei redenen om de tocht te gaan lopen. Er is veel te zien onderweg, qua natuur maar ook qua architectuur. Of als je het juist leuk vindt om met anderen te praten en verschillende verhalen te horen, daar is genoeg tijd voor. Maar ook als je op zoek bent naar antwoorden of de behoefte hebt aan rust en ruimte en om te kunnen zijn wie je bent.

Juist als jongere is dit goed om te doen, vindt Arte. Er komt van alles op je af en je moet altijd bereikbaar zijn. Op de Camino kan je loskomen van je leven thuis en leren om te bouwen op mensen die je nog niet kende. Misschien slaap je dan wel een paar nachten slecht omdat er iemand naast je ligt te snurken, of kom je juist met meer vragen terug dan je erheen ging. Het is goed om het ritme en de structuur te ervaren van de Camino. Tegelijk is het een afgebakende ervaring, het kan je heel erg vormen, maar je hoeft het niet te integreren in je leven als je eenmaal weer terug bent. Tenslotte hoef je thuis niet uit een rugzak te leven 😉

Zo heeft hij het zelf ook ervaren. Het is een fijne combinatie van actief bezig zijn met het wandelen en tegelijk te kunnen reflecteren op het leven, of juist te horen van anderen. Hij omschrijft het daarom onder andere als een verkwikking voor de ziel. Eén van de dingen die Arte ook bijzonder heeft gevonden, is gevoel van saamhorigheid onderweg. Zonder dat hij het doorhad, werd hij deel van een groep van zo´n 30 mensen die ongeveer hetzelfde tempo hadden onderweg. Samen onderweg, samen aan het zoeken, een ´tijdelijke kerk´ als het ware, wat heel leuk is. Maar hij heeft ook geleerd dat hij soms niet meer dan de basic dingen nodig heeft, of om te vertrouwen op de mensheid. Zo zou hij op een dag graag met zijn gezin nog eens gaan, om dit door te kunnen geven aan zijn kinderen.