Naar het einde van de wereld en terug

Als hij 65 wordt, gaat de wiskundige met pensioen en Bert als ‘rite de passage’ op stap. Op en neer van Eindhoven naar Finisterra in precies een jaar. Dat levert een rijk plakboek op met allerlei notities, brieven en statistiekjes. Naast een minutieuze beschrijving van dagelijkse akkefietjes ook een terugblik op zijn leven. Gebrek aan selectie maakt het de lezer wel moeilijk, beter had de schrijver nog een jaartje aan het materiaal kunnen schaven om pas daarna tot uitgave over te gaan. Ook dringt zich bij de lezer de vraag op waar de grens ligt tussen het publieke en het private domein. Nu komt alle wel en wee van de wandelaar én van de mensen met wie hij (stukjes van) zijn leven heeft gedeeld, wel érg bloot op tafel te liggen. Niet iedereen is daarvan gecharmeerd.