Alleen toegankelijk voor leden

Van de Redactie

Soms krijg je zomaar een cadeautje, onverwachte hulp onderweg, een uitzicht zo mooi dat je adem stokt, een toevallige ontmoeting die je leven verandert … Maar het kan ook een kleurig viooltje tussen grauwe stoeptegels zijn, een vlinder die jouw tuin uitkiest voor een zonnebad, of iets anders kleins, simpels, alledaags dat zo maar ineens je hart vult met een intens geluksgevoel.

Ik koester die cadeautjes, ze maken mij rijk omdat ze me vervullen met iets wat heel dicht bij mijn ‘pelgrimsgevoel’ komt. Wat dat pelgrimsgevoel precies is, kan ik niet beschrijven, alleen maar dat het blij, licht, vrij en tegelijk ook verbonden voelt.

In reactie op het redactioneel van José in Ultreia 115 kwam op de redactie ook een cadeautje binnen. ‘Een haiku die in 5-7-5 alles zegt’, aldus Jeltje Lijnberg, die hem schreef. De tekst:
Ik wandel en jij
Gelijkgestemde voeten.
Pelgrim onderweg.

Ze besloot ‘met warme groet en pelgrim voor eeuwig’. Dank je wel Jeltje, voor het zo mooi verwoorden van ‘pelgrimsgevoel’.

Nog zo’n cadeautje kreeg ik toen ik onze hond uitliet. Ik passeerde een oudere dame die wandelde met iets wat op een pelgrimsstaf leek. ‘Wat een mooie stok hebt u’, zei ik. ‘Oh wat leuk dat u dat zegt. In Griekenland waren we op zoek naar een geschikte tak en toen we niets vonden, kregen we van iemand deze olijftak. Ik heb hem altijd bewaard en als ik verdrietig ben, dan pak ik hem en ben ik niet meer alleen.’ ‘Wat mooi’, zei ik. ‘Wat fijn dat u dit opmerkte’, zei zij met een blik waar geluk uit sprak. Het geluk van een stok, als iets je dichtbij je pelgrimsgevoel brengt …

Ik hoop van harte dat de inhoud van deze Ultreia jou hier en daar ook weer even bij jouw pelgrimsgevoel brengt.

Francine van den Bergh