Ilse Verweirder en Fred Onderwater voelen dat het goed zou zijn om hun vertrouwde omgeving met het normale comfort van deze eeuw voor een paar maanden achter zich te laten en volgens een oude traditie te gaan pelgrimeren. Ze volgen hun gevoel en vanwege het historische aspect en de in dat kader zo authentiek mogelijke manier van voortbewegen, kiezen ze ervoor om samen met een pakezel naar Santiago de Compostela te lopen.
In de loop van het verhaal wordt hun motivatie hiervoor steeds duidelijker. Hun drijfveer mondt uit in de ervaring dat elk mens alles kan bereiken wat hij wil, zolang hij er zelf in gelooft en er zich ten volle voor inzet. Naast wat algemene informatie over het fenomeen Compostela, vertellen Ilse d’r voeten, haar gevoelens en Lotje de ezel op speelse wijze hun verhaal. Niet alleen een reisverslag, maar ook een zoektocht naar zichzelf en naar elkaar.