De Sint Baafskerk in Aardenburg werd in 959 gesticht door monniken van de Sint Baafsabdij uit Gent. In de jaren twintig van de dertiende eeuw werd het gebouw uitgebreid in een stijl die een overgang vormt tussen de Romaanse en Gotische bouwstijl: de “Scheldegotiek”. De Sint Baafs is het enige gebouw in Nederland waar deze bouwstijl zo duidelijk te herkennen is.
In de loop der eeuwen is de kerk meermalen beschadigd. In de Tweede Wereldoorlog werd de Sint Baafs getroffen door oorlogsgeweld. In de periode daarna volgde de laatste grote restauratie. Tijdens deze restauratie werden grafzerken van de Mariakerk, in de middeleeuwen de andere Aardenburgse kerk, ontdekt. De deksels van de zerken waren ondersteboven als stoeptegels gebruikt. De binnenzijden van de graven waren bepleisterd en beschilderd. De afbeeldingen hadden, naast de bijbelse voorstelling, waarschijnlijk ook betrekking op de overledene. Te zien zijn een Jeruzalem- of Johanieter kruis en een afbeelding van een pelgrim met een staf waaraan een schelp naast Maria met kind (zie foto). Dit zou er op kunnen wijzen dat de overledenen in leven als pelgrim naar het Heilig Land en of Galicia zijn getrokken.