“Alleen-zijn en eenzaamheid”

Alleen-zijn en eenzaamheid

Het werd een lange dag, niet eens door te verdwalen, welbewust voor gekozen. Ik wil namelijk per se morgen in het klooster van Padrón overnachten, om daar op tijd te zijn moest ik extra kilometers maken. 

Bij Padrón, op een volle wandeldag afstand van Santiago, ligt een klooster waar je als pelgrim wordt verzorgd door de nonnen. Heel bijzonder. Je moet een paar kilometer omlopen en reserveren kan niet.

Met 35 kilometers voor de boeg had ik mezelf  een uitspatting toegestaan: een kamer in een kuurhotel in Caldas de Reis geboekt. De Romeinen genoten hier al van de warmwaterbronnen. En zo lag ik, een kwartier na aankomst, alleen in het warme zwembad van het Balnearia hotel, waar ik de gemiddelde leeftijd flink omlaag haalde! 

Het was een mooie, stille  wandeling dwars door Galicië, met ‘s ochtends vroeg de baai van de Rio Vigo, de vele horreo’s, antieke oogstopslagplaatsen, heel veel wijngaarden, met hele zoete rode druiven die ik mocht proeven van een oud stel dat aan het oogsten was.

Heel mooi was de alternatieve route, de laatste km’s voor Pontevedra, langs de rivier, meer een beekje,  in plaats van door de voorsteden. Ik liep helemaal alleen, langs het kronkelende water in de stilte. 

Het was prachtig, ook verdrietig. Het hele stuk was mijn nicht Tineke, die heel erg ziek is, in mijn gedachten. Liet de tranen lekker lopen. Later hoorde ik dat ze diezelfde ochtend (!)  te horen had gekregen dat de artsen niets meer voor haar konden doen. Bijzonder..

Geluncht in Pontevedra, heel mooie oude stad met een bijzondere kapel, Capela da Virxe Peregrina,  met een plattegrond in de vorm van een Jacobsschelp waar het wijwaterbekken een hele grote natuurlijke schelp uit de Grote Oceaan is. Kaarsje voor Tineke opgestoken.

Zo’n lange dag hakt er wel in, niet alleen fysiek. Vandaag heb ik de ‘gevoelsmatige uitersten’ van het alleen reizen ervaren. Aan het ene uiterste: alleen zijn als een kracht, een soort euforie: kijk eens hoe goed ik dit kan!. Mooi uitgedrukt in het Engelse begrip solitude,  in de quote: “In solitude the mind gains strength and learns how to lean upon itself”. In alleen-zijn vergaart de geest kracht en leert hoe op zichzelf te vertrouwen.

Aan het andere uiterste: de eenzaamheid – loneliness – is vooral voelbaar, gek genoeg,  als je tussen veel mensen bent,  maar niet in contact: alleen eten, alleen drinken op een vol terras. Hoe meer pelgrims, hoe groter de stad,  hoe meer de eenzaamheid, de verlatenheid op de loer ligt.

“Loneliness expresses the pain of being alone and solitude expresses the glory of being alone” 

Eenzaamheid geeft uitdrukking aan de pijn van alleen zijn en ‘solitude’ geeft uitdrukking aan de vreugde van alleen zijn.

Op deze dag heb beide intens gevoeld….

Marianne Witlox