“Si Santiago”

Het is 23 april 2024 als mijn vrouw Desi en ik de trein pakken naar St. Jean Pied de Port voor onze Camino Francais.

Twee dagen later vertrokken we vanuit Roncevalles, in de sneeuw en regen, naar Zubiri. Het was koud, modderig en glibberig steil naar beneden op de laatste 4 km. naar ons hostel, gelegen net naast de prachtige brug in Zubiri. De daarop volgende dagen liepen wij samen, met wat pijn in de kuiten, genietend van de weg die ons bracht naar de prachtigste uitzichten en vredige dorpen.

Alles ging prima tot….na een dag of 10 ik een stekende pijn in mijn grote teen voelde, niet als een blaar maar een kloppende pijn. Desi onderzocht de teen en schrok zich een hoedje: er zat een gat in, het bot was te zien en een nare lucht kwam ons tegemoet. In overleg met de eigenaresse van het hostel besloten we de volgende dag met de taxi naar een kliniek in Belorado te gaan.

De verpleegkundige aldaar onderzocht mijn teen, met een geschrokken gezicht en zei: NO Santiago, het is klaar….

Het was even wachten op de dokter en ook deze dame schrok van het gat en zei luid en duidelijk; NO Santiago… niet verder.

Ik zei duidelijk SI Santiago! !  Ik wilde zo graag en had hoop op de vele zegeningen die wij onderweg al hadden ontvangen. Na de teen te hebben verzorgd en verbonden kreeg ik antibiotica, pijnstillers en zalf mee en we namen een dag rust. Lieve vrienden van ons, ook pelgrims, die zo meeleefden in Nederland staken een kaars aan…..

Na anderhalve dag haalde Desi het verband eraf. Ik zag haar verbaasde blik. “Dit kan niet” hoorde ik haar zeggen…Mijn teen was volledig genezen, het gat was dicht, de huid genezen💫

Wonderen bestaan, ook, of juist, op deze prachtige weg. We hebben de camino voortgezet en de kathedraal in Santiago samen bereikt. Onze Compostela hebben we mogen ontvangen en 3 maal de Pelgrimsmis bijgewoond, zo mooi!!!

Wat een reis, onvergetelijk, de mooiste reis van ons leven.

Jos en Desi Brey,

Dankbare pelgrims⭐️

Deo Volente.